ਖਰ੍ਹਵੇ ਬੋਲ / کھرھوے بول

- ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ

ਲੁੱਟਣਹਾਰੇ ਅਸਮਤ ਦੇ ਸਜੇ ਨੇ ਰੱਬ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ
ਕਿਉਂ ਨਾ ਰੁਲਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਨਿੱਤ ਬ੍ਰਿੰਦਾਵਾਂ

ਕੋਈ ਸੰਤ ਕੋਈ ਬਾਪੂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਦੇਵਤਾ ਲੁੱਟਦਾ
ਦੇਵਦਾਸੀਆਂ ਕਦ ਤਕ ਬਣਨ-ਗੀਆਂ ਅਬਲਾਵਾਂ

ਨਰਕ ਦੁਆਰੀ ਆਖ ਦੁਰਕਾਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੇ
ਕਿਉਂ ਸੁਰਗ ਭੋਗਣਾ ਲੋਚਣ ਆਖ ਅਪ-ਸਰਾਵਾਂ

ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਸੱਟਣ ਕਦੇ ਸੰਗ ਗਰਭ ਜੰਗਲਾਂ ਧੱਕਣ
ਮਰਿਆਦਾ ਪੁਰਖ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਝ ਆਖ ਕੇ ਗਾਵਾਂ

ਲਿਫ਼ਾਫੇ ਵਾਂਗ ਬਦਲ ਕੇ ਹੰਢਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਜੋ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਅਵਤਾਰੀ ਐਸੇ ਪੁਰਖ ਦੀਆਂ ਭੱਠ ਪੈਣ ਕਲਾਵਾਂ

ਨੰਗੇ ਬਦਨ ਨੇ ਜਿੱਥੇ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਚ ਘੜ੍ਹੇ ਨੱਚਦੇ 
ਅਜਿਹੇ ਘਰ ਤੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਅੱਗ ਜਾ ਲਾਵਾਂ

ਜਿਹੋ ਜਿਹੀ ਸਭਿਅਤਾ ਅਸਰ ਵੀ ਓਹੀ ਰੱਖਦੀ ਹੈ
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਕੰਵਲ ਆਖਾਂ ਖਰ੍ਹਵੇ ਬੋਲ ਆ ਸੁਣਾਵਾਂ

~0~0~0~0~

- پروفیسر کولدیپ سنگھ کنول

لٹنہارے عصمت دے سجے نے ربّ جہناں دے
کیوں نہ رلن اوہناں دے ویہڑے نت برنداواں

کوئی سنت کوئی باپو کدے کوئی دیوتا لٹدا
دیوداسیاں کد تک بنن-گیاں ابلاواں

نرک دواری آکھ درکاری جاندی ہے جے
کیوں سرگ بھوگنا لوچن آکھ اپ-سراواں

اگّ وچّ سٹن کدے سنگ گربھ جنگلاں دھکن
مریادا پرکھ اوہناں نوں کنجھ آکھ کے گاواں

لفافے وانگ بدل کے ہنڈھاؤندے رہے جو ہزاراں
اوتاری ایسے پرکھ دیاں بھٹھّ پین قلعواں

ننگے بدن نے جتھے بے شرمی ناچ گھڑھے نچدے 
اجیہے گھر تے ربّ نوں کیوں نہ اگّ جا لاواں

جہو جہی سبھیتا اثر وی اوہی رکھدی ہے
سچی گلّ کنول آکھاں کھرھوے بول آ سناواں