ਨਵਾਂ ਪੁਰਾਣਾ / نواں پرانا

- ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਕਵਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ

 

پروفیسر کولدیپ سنگھ کنول -

دن مہینے موسم سال بیتن، دناں ورگا دن ہر وار چڑھدا
نواں پرانا آکھ جو رلی جاندا، دن ہر وار ہی نویں وار چڑھدا

صدی بدلدی تے سال بدلن، سماں متھی دھار اپنی رفتار چلے، 
اپجن بنسن نت ہی کوٹاں، ایہہ نہ آ کے کسے دوار کھڑھدا

اوہ اٹھیا اسنوں تھلے دباں، ایہو فکر دن رات ہی کھائی جاوے،
لہو بالدا بس توں اپنا ہی، اگّ ایرکھا جد وچکار سڑھدا

کھڑے پھلّ ویکھ ہر دلّ کھڑھدا، توڑ مدھن کیوں باب بنائی جاویں،
ہو گل کس تدھ روکاں لائیاں، کیوں مہکدے ویکھ گلزار کڑھدا

وقت ہتھ جو اس سنبھال سجناں، مٹھیؤں ریت وانگوں کردا جانودا ای،
پانی پتنوں لنگھ اک وار جاوے، نہ ادم کیتے کدے ہزار مڑھدا

نفرت دے پلاں کیوں گمّ ہو کے، بھار صدیاں دے سر توں پائی بیٹھا،
دوویں ہتھ کھولھ ہر پل ونڈ یارا، ہووے جنا وی تیتھوں پیار جڑھدا

اپنتّ ہاسے نے دات ربی، کوئی دن واسطے نہ ایہناں پرانا ہووے،
جنی عمر باقی ہے کنول تیری، ونڈ خوشیاں کدے نہ بھنڈار تھڑھدا